Η Δροσοσταλίδα

Εκδόσεις Δεκέμβριος 20, 2011
Η Δροσοσταλίδα Προσχέδιο της Έρσης Σπαθοπούλου, για την εικονογράφηση της Δροσοσταλίδας

Ο Αντώνης εργάζεται στον Ίκαρο από το καλοκαίρι του 2000. Όταν ξεκίνησε, ως συνεργάτης για εξωτερικές εργασίες, δεν είχε καμία προηγούμενη εμπειρία στον εκδοτικό χώρο, η αυτόν του βιβλίου γενικότερα. Έντεκα χρόνια αργότερα, ο Αντώνης είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος του Ίκαρου. Εκτός από το ότι εφοδιάζει με βιβλία καθημερινά όλα τα βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας, ο Αντώνης έχει εξελιχθεί στον άνθρωπο για όλες τις δουλειές, με την καλή έννοια πάντα. Ξέρει τον κατάλογο του Ίκαρου απ' έξω, γνωρίζει κάθε σπιθαμή της αποθήκης και τι αυτή περιέχει, κάνει εισπράξεις, τρέχει όλη μέρα σε τυπογραφεία, βιβλιοδέτες, ατελιέ. Ακόμη, έχει ένα κρυφό ταλέντο για τυπογραφικές διορθώσεις μιας και πολύ συχνά είναι ο μόνος που "πιάνει" ορθογραφικά ή τυπογραφικά λάθη σε κείμενα και μακέτες έτοιμες για το τυπογραφείο - δεν είναι λίγες οι φορές που έχει βρει λάθη και μετά το τυπογραφείο...

Όταν πριν λίγο καιρό μας έδωσε με μεγάλη δυσκολία, να διαβάσουμε δύο παιδικά παραμύθια που είχε γράψει για να του πούμε την γνώμη μας, κατά κάποιο τρόπο, συνέβη κάτι "μαγικό". Εδώ και αρκετό καιρό, συζητούσαμε στον Ίκαρο να ξεκινήσουμε μια σειρά παιδικών βιβλίων, αλλά δεν ξέραμε από που να αρχίσουμε. Ήταν από αυτές τις σκέψεις που τις γυροφέρνεις συνέχεια, τις συζητάς, τις αφήνεις στην άκρη γιατί υπάρχει πάντα κάτι άλλο που τρέχει και απαιτεί την προσοχή σου.

Η Δροσοσταλίδα, του Αντώνη, με εικονογράφηση της Έρσης Σπαθοπούλου, θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη του 2012 από τον Ίκαρο.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψιχάλα. Μια τοοοσο δα μικρή δροσοσταλίδα. Δεν είχε ηλικία γιατί  έτσι κι αλλιώς οι δροσοσταλίδες δεν έχουν ηλικία, είναι αιώνιες!

Σπίτι μου είναι τα σύννεφα, τα ποταμιά, οι λίμνες, η θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε με περηφάνια χορεύοντας πάνω σ' ένα μικρό κατάλευκο σύννεφο.

Κάποια μέρα την είδε ένας αετός καθώς περνούσε από κει, να χορεύει χαρούμενη και της χαμογέλασε.

Η δροσοσταλίδα σταμάτησε το χορό της και πλησιάζοντας στην άκρη του σύννεφου τον ρώτησε διστακτικά.

-Μήπως ξέρεις τ όνομά μου?

-Όχι, απάντησε ο αετός και μ’ ένα δυνατό τίναγμα των φτερών του απομακρύνθηκε συνεχίζοντας  την πορεία του στον ουρανό.

Μετά από λίγο φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και πήρε το σύννεφο μακριά, στέλνοντας το στη χώρα της Βροχής.

Μόλις έφτασαν εκεί η δροσοσταλίδα είδε τις αδελφές της να αφήνουν τα χέρια τους από το σύννεφο και να πέφτουν με γέλια και φωνές προς τη γη.

Μια και δυο έκανε κι αυτή το ίδιο. Άφησε τα χέρια της από το σύννεφο κι άρχισε να πέφτει, να πέφτει, να πέφτει...ώσπου ανταμώθηκε με το ποτάμι.

Περισσότερα για τα παιδικά βιβλία του Ίκαρου, σε κάποια επόμενη ανάρτηση!

Έτικέττες:
Παιδικό βιβλίο