Νάννα Παπανικολάου | Μεταφράζοντας τα «Φιλιά» του Manuel Vilas

Η Νάννα Παπανικολάου φιλοξενείται στο blog του  Ίκαρου, στη στήλη «Το εργαστήρι της μετάφρασης», και μας μιλάει για το νέο μυθιστόρημα του Manuel Vilas, Τα φιλιά.

Ποιο είναι κατά την ίδια το κύριο θέμα του βιβλίου; Ποιος ο ρόλος της πανδημίας στην αφήγηση;

Manuel Vilas

Πριν ξεκινήσω την μετάφραση του βιβλίου, διάβασα μερικές σύντομες παρουσιάσεις και κριτικές στον ισπανικό τύπο και στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία που πουλούσαν το βιβλίο. Αποκόμισα την εντύπωση ότι είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα σε συνθήκες πανδημίας.

Προχωρώντας την μετάφραση και παρά το γεγονός ότι μια ερωτική ιστορία ξεκινά από τις πρώτες σελίδες και το διατρέχει ως το τέλος, διαπίστωσα ότι δεν είναι αυτή το κύριο θέμα του και ότι η πανδημία είναι απλώς ένα επίκαιρο σκηνικό. Κατά την άποψή μου, το κύριο θέμα του βιβλίου είναι η μνήμη, το παρελθόν που μας ακολουθεί, μας κατατρέχει και μας καθορίζει και πώς αντιμετωπίζουμε την απώλειά της, η οποία εξαφανίζει και το παρελθόν, με όλες του τις συνέπειες στην ζωή μας.

Ο αφηγητής είναι ένας άντρας που χάνει σιγά-σιγά τη μνήμη του κι αναγκάζεται να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα. Ερωτεύεται μια νεώτερη γυναίκα και για πρώτη φορά στην ζωή του, αποφασίζει να προχωρήσει μαζί της σε κάτι μόνιμο. Γεμίζει ζωντάνια κι όρεξη για ζωή.

Η γυναίκα τον ερωτεύεται επίσης, αλλά δεν μπορεί να κόψει τους δεσμούς με το παρελθόν της, που την κυνηγάει ανελέητα.

Η ιστορία τους εξελίσσεται μέσα στις αναμνήσεις και των δύο. Εν τω μεταξύ, εμείς παρακολουθούμε ταυτόχρονα τις ιστορίες της ζωής τους πριν συναντηθούν, τους βλέπουμε ν’ ακμάζουν και να παρακμάζουν. Συγκινούμαστε με τον πόνο και τις αγωνίες τους, γελάμε με τις «ζαβολιές» τους, διαβάζουμε μονορούφι Τα φιλιά.

Για μένα, παρά το γεγονός ότι βιβλίο είναι πολυσέλιδο, ήταν μια μετάφραση στην οποία δεν αντιμετώπισα γλωσσικές δυσκολίες, αλλά την πρόκληση ν’ αποδώσω το κοφτό ύφος και το ιδιαίτερο χιούμορ του Μανουέλ Βίλας. Πιστεύω πως το πέτυχα. Σίγουρα πάντως το ευχαριστήθηκα. Ο μεταφραστής, μέσα απ’ αυτή την μοναχική διαδικασία της δουλειάς του, γίνεται και ο πρώτος κριτής του έργου που παραδίδει στην γλώσσα του. Γίνεται οιωνός για την υποδοχή του βιβλίου από το αναγνωστικό κοινό. Όταν ο μεταφραστής περνάει ωραία δουλεύοντας, ακόμα κι αν αντιμετωπίζει δυσκολίες ή προκλήσεις, σημαίνει ότι το βιβλίο είναι καλό, ότι και ο αναγνώστης θα περάσει ωραία κι αξίζει γι’ αυτό να επενδύσει τον χρόνο και τα χρήματά του.

Τα φιλιά

 
Έτικέττες:
Manuel Vilas
,
Νάννα Παπανικολάου
,
Τα φιλιά