Ένα ποίημα με αφορμή την επέτειο του θανάτου του μεγάλου Έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη.

Εκδόσεις Σεπτέμβριος 20, 2016

Σαν σήμερα στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Σεφέρης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Κατά την κηδεία του ποιητή, το ανθρώπινο ποτάμι που δημιουργήθηκε για να τον τιμήσει, εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες αντιδικτατορικές πορείες που έχουν πραγματοποιηθεί.

Γιώργος Σεφέρης

Ο Γιώργος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 29 Φεβρουαρίου του 1900. Άρχισε να γράφει τους πρώτους στίχους του, το 1914, όταν μαζί με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μετανάστευσε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του.

Έζησε επίσης στο Παρίσι και στο Λονδίνο και στη συνέχεια λόγω της διπλωματικής του καριέρας άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής: Κορυτσά, Αλεξάνδρεια, Νότια Αφρική, Άγκυρα, Λίβανος, ήταν κάποιοι από τους τόπους αυτούς.

Από τις μεγαλύτερες στιγμές της ελληνικής λογοτεχνίας αποτελεί αδιαμφισβήτητα η βράβευσή του με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών το 1963. Η ανακοίνωση της βράβευσης έγινε στις 24 Οκτωβρίου ενώ η επίσημη απονομή στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη.

«Ο Γιώργος Σεφέρης έθεσε τη βάση για την ελεύθερη ποίηση», θα πει γι' αυτόν ο Οδυσσέας Ελύτης.

Γιώργος Σεφέρης

 

Η σχέση του Γιώργου Σεφέρη με τον Νίκο Καρύδη, ιδρυτή του Ίκαρου υπήρξε στενή. Το 1945 εκδίδεται το Ημερολόγιο καταστρώματος β΄. Η έκδοση αυτή σε 313 αριθμημένα αντίτυπα, είναι η απαρχή μιας συνεργασίας που συνεχίζεται επί πενήντα χρόνια. Το ποιητικό, δοκιμιακό και μεταφραστικό έργο του ποιητή κυκλοφορεί και ανατυπώνεται ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια. Ο τρόπος σκέψης και έκφρασης του Γιώργου Σεφέρη εξακολουθεί σήμερα να είναι εξαιρετικά επίκαιρος και να μνημονεύεται από νεαρούς και μεγαλύτερους αναγνώστες.

 Γιώργος Σεφέρης

To ποίημα του Γιώργου Σεφέρη Ερωτικός Λόγος Γ:

 

Ω σκοτεινό ανατρίχιασμα στη ρίζα και στα φύλλα!

Πρόβαλε ανάστημα άγρυπνο στο πλήθος της σιωπής

σήκωσε το κεφάλι σου από τα χέρια τα καμπύλα

το θέλημά σου να γενεί και να μου ξαναπείς

 

τα λόγια που άγγιζαν και σμίγαν το αίμα σαν αγκάλη

κι ας γείρει ο πόθος σου βαθύς σαν ίσκιος καρυδιάς

και να μας πλημμυράει με των μαλλιών σου τη σπατάλη

από το χνούδι του φιλιού στα φύλλα της καρδιάς.

 

Χαμήλωναν τα μάτια σου κι είχες το χαμογέλιο

που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί.

Λησμονημένο ανάγνωσμα σ’ ένα παλιό ευαγγέλιο

το μίλημά σου ανάσαινε κι η ανάλαφρη φωνή:

 

«Είναι το πέρασμα του χρόνου σιγαλό κι απόκοσμο

κι ο πόνος απαλά μες στην ψυχή μου λάμνει

χαράζει η αυγή τον ουρανό, τ’ όνειρο μένει απόντιστο

κι είναι σαν να διαβαίνουν μυρωμένοι θάμνοι.

 

»Με του ματιού τ’ αλάφιασμα, με του κορμιού το ρόδισμα

ξυπνούν και κατεβαίνουν σμάρι περιστέρια

με περιπλέκει χαμηλό το κυκλωτό φτερούγισμα

ανθρώπινο άγγιγμα στον κόρφο μου τ’ αστέρια.

 

»Την ακοή μου ως να ΄σμιξε κοχύλι βουίζει ο αντίδικος

μακρινός και αξεδιάλυτος του κόσμου ο θρήνος

μα είναι στιγμές και σβήνουνται και βασιλεύει δίκλωνος

ο λογισμός του πόθου μου, μόνος εκείνος.

 

»Λες κι είχα αναστηθεί γυμνή σε μια παρμένη θύμηση

σαν ήρθες γνώριμος και ξένος, ακριβέ μου

να μου χαρίσεις γέροντας την απέραντη λύτρωση

που γύρευα από τα γοργά σείστρα του ανέμου...»

 

Το ραγισμένο ηλιόγερμα λιγόστεψε και εχάθη

κι έμοιαζε πλάνη να ζητάς τα δώρα τ’ ουρανού.

Χαμήλωναν τα μάτια σου. Του φεγγαριού τ΄αγκάθι

βλάστησε και φοβήθηκες τους ίσκιους του βουνού.

 

...Μες στον καθρέφτη η αγάπη μας, πως πάει και λιγοστεύει

μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς

μέσα στα βάθη του καιρού, πως η καρδιά στενεύει

και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς...

 

Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία του Γιώργου Σεφέρη μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://ikarosbooks.gr/authors/seferis

Έτικέττες:
Γιώργος Σεφέρης